Even naar de kraker...?

Regelmatig hoor je links en rechts tijdens een gesprek dat mensen wel eens naar ‘de kraker’ gaan.  In vele gevallen gaat het dan over de behandeling van rugklachten.   Er gaat echter heel wat schuil achter de term ‘kraker’ alsook achter de mogelijkheden die zulke behandelingen bieden.

Eerst en vooral: wat is in feite een ‘kraker’?

Er zijn drie groepen therapeuten te onderscheiden die ieder tijdens hun behandeling wel eens een rug of een gewricht kraken, zijnde de manueel therapeut, de chiropractor en de osteopaat.

Er zijn wel wat verschillen tussen deze drie methoden en men kan ze dus niet zonder meer over dezelfde kam scheren.

De manuele therapie is voornamelijk gebaseerd op de studie van functiestoornissen van het bewegingsapparaat welke door middel van handgrepen en technieken aan gewrichten, pezen of spieren worden verholpen.

De chiropraxie baseert zich op de idee dat alle klachten ontstaan vanuit de wervelkolom; deze beschermt het ruggenmerg wat deel uitmaakt van het centraal zenuwstelsel.  Functiestoornissen in de wervelkolom veroorzaken stoornissen in de doorstroming van de zenuwimpulsen via de zenuwbanen; door de functiestoornis van de wervelkolom te herstellen kunnen zenuwimpulsen weer normaal hun doel bereiken en gaan organen optimaal werken.

De osteopathie tenslotte, gaat nog een stap verder.  Osteopaten gaan ervan uit dat het verlies van beweeglijkheid van zowel beenderen als weefsel vaak verantwoordelijk is voor ziekte.  De therapeut gaat door middel van manuele technieken, deze zones opzoeken en proberen vrij te maken.

Binnen de osteopathie vindt men nog verschillende facetten; zo is er de structurele osteopathie die voornamelijk gericht is op de wervelkolom, de beenderen, gewrichten en spieren.  Verder is er nog de viscerale osteopathie die zich richt op organen, ingewanden en bindweefsel; de osteopaat zoekt hier naar minder beweeglijk weefsel en probeert dit met zachte technieken los te maken.

Tenslotte is er ook nog de craniosacrale osteopathie die zijn basis vindt in de ritmische ‘pompbeweging’ die ontstaat in de hersenen met als doel het hersenvocht rond te stuwen. Deze stuwing (een soort van eb- en vloedbeweging) is voelbaar in het ganse lichaam en het is uiteraard de bedoeling dat dit in de grootst mogelijke balans kan verlopen.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de osteopathie gezien de totaliteit van de behandelmethode; men werkt op alle niveaus tegelijk (structureel, visceraal en craniosacraal) wat de kans op herstel ook veel groter maakt.  Het is uiteraard belangrijk om vooraf even te checken of de osteopaat van jouw keuze ook daadwerkelijk deze drie facetten van de osteopathie toepast; als je een osteopaat ‘D.O.’ raadpleegt, zal dit bijna altijd het geval zijn.

De resultaten van een bezoek aan een osteopaat zijn soms zo frappant dat deze methode, samen met homeopathie, voor mij tot de eerstelijnsgeneeskunde behoort; vooraleer zich over te leveren aan dure, vaak pijnlijke of schadelijke diagnostische technieken, lijkt een bezoek aan de osteopaat en homeopaat zeker te overwegen!