Over mij

Mijn foto
Een goedgevulde boekenkast, de geur van oude boeken... uitnodigend, vol met - mogelijks interessante - wetenswaardigheden. Mijn interesses gaan vooral naar natuurgeneeskunde, meer bepaald homeopathie, craniosacraal therapie en voetreflexologie maar ook naar fotografie, computer en alles wat er in en om een mens heen plaatsvindt.

donderdag 19 maart 2015

'Lichaamstaal' - De wijsheid van ziek-zijn.


Ons lichaam is een mini ecosysteem.  Het volledige functioneren wordt permanent gemonitord en bijgestuurd waar nodig.  Dit zelfregulerend vermogen probeert in alle omstandigheden om de ultieme balans in het lichaam te bewaren, een toestand die we homeostase noemen.
Om homeostase te behouden of te bereiken moeten er soms maatregelen getroffen worden.  Een gekend voorbeeld is het feit dat we dorst krijgen wanneer het systeem vaststelt dat er behoefte is aan extra vocht.  De gewaarwording: 'ik heb dorst' is dus een signaal van ons lichaam, een 'symptoom'
Elke klacht, elk ongemak, elk symptoom is dus een gevolg van het geactiveerde zelfregulerende systeem dat streeft naar homeostase; onze 'weerstand' tegen onbalans.
Het komt er dus op aan om de werkzaamheden van die weerstand te respecteren en te ondersteunen waar mogelijk.  Het lichaam 'creëert' dorst als signaal voor een tekort aan vocht dus gaan we drinken.  Niemand die er aan denkt om een manier te gaan zoeken om van het dorstig gevoel verlost te raken zonder te drinken.  Zo ook met andere symptomen die het lichaam produceert.   Een symptoom is het resultaat van de weerstand die aan het werk is.
Het zelfregulerend vermogen beschikt over een aantal mogelijke wegen om weer tot homeostase te komen.  Het systeem zit echter zeer vernuftig in mekaar; er wordt steeds naar een oplossing gezocht via de minst schadelijke of minst lastige weg.  Zo krijgen we bv plotse diarree wanneer we iets verkeerd hebben gegeten; het lichaam creëert dus een spoedprocedure om de toxines uit het lichaam te verwijderen.  Zo kan het ook gebeuren dat iemand 'spontaan' huiduitslag krijgt, dit is mogelijks een manier om ontgifting te stimuleren via de huid.
Logisch dus dat het niet de bedoeling kan zijn dat wij deze initiatieven van het lichaam gaan afremmen en blokkeren.  Nochtans is het net dat wat heel vaak gebeurt.  We smeren een zalfje om de huiduitslag te doen verdwijnen; we nemen een pilletje om de diarree zo vlug mogelijk te stoppen...  En vaak doen die pilletjes ook wat we er van verwachten.  Dit wil echter zeggen dat we het lichaam verplichten om een tweede poging te ondernemen ofwel om het te proberen via een andere weg.  Vanuit de wetenschap dat het systeem altijd op zoek gaat naar de minst schadelijke weg om tot een oplossing te komen, zal het nu dus een alternatieve weg gaan zoeken, een moeilijkere weg, meer belastend, minder onschadelijk.   Zo zien we vaak, als de huid als uitscheidingsorgaan wordt geblokkeerd, het lichaam heil gaat zoeken bij de longen als uitscheidingsorgaan; astma is vaak een gevolg...
Hoe eenvoudig en logisch dit ook allemaal is, toch blijkt de moderne medische wetenschap zich niet te gedragen naar dit model.  Integendeel.  Bijna alle medicijnen die vandaag op de markt zijn werden ontwikkeld om een of andere klacht (symptoom) te bestrijden, te doen verdwijnen.  In concreto wil dit zeggen dat er continu een aanval wordt gepleegd op ons zelfregulerend systeem.   Telkens opnieuw verplichten we het lichaam zijn probleem op een ander niveau te gaan verwerken.  Het is dan ook niet verwonderlijk dat we een spectaculaire stijging vaststellen van het aantal auto-immuunziekten, kankers, psychosen, Alzheimers, enz...  De problematiek wordt zo nijpend dat zelfs moderne medici de toekomst somber gaan inzien.  Hoe meer de medische wereld zich gaat opdelen in nieuwe specialisaties en nieuwe subwetenschappen, hoe groter het probleem schijnt te worden.  Er zit nochtans een logica in die perfect biologisch/fysiologisch te verklaren is.
Zoals steeds: de natuur is een uitgebalanceerd systeem dat zelfcontrolerend en zelfherstellend is.  Het komt er dus op aan dit systeem te gaan ondersteunen ipv tegen te werken.  Wanneer we ongemakken merken moeten we begrijpen dat het lichaam ons iets wil vertellen; het is een foute keuze om het monddood te maken (de symptomen te bestrijden) doch we moeten met het systeem in dialoog gaan.  We moeten de krachten bundelen en samen werken aan de oplossing: het herstel van de homeostase.
Homeopathie, osteopathie en acupunctuur zijn systemen die alle werken via de ondersteuning van het zelfregulerend vermogen van het lichaam.  Zij gaan, ieder op zijn manier, een exacte, ondersteunende impuls geven aan het lichaam; een impuls die de weerstand in het lichaam gaat versterken, gaat begeleiden, rekening houdend met de volledige mens in al zijn aspecten: fysiek, mentaal, psychisch, emotioneel.  De keuze voor zulke aanpak is dan ook de enige mogelijkheid om het tij te kunnen keren, om mensen stap voor stap weer gezonder te kunnen maken, om de strijd tegen het toenemende aantal degeneratieve ziekten te kunnen winnen.

Alles begint echter bij inzicht.  Zie de logica van het zelfregulerend systeem; neem het op voor je eigen lichaam; wees kritisch en mondig bij de keuze van eventuele behandelmethoden bij ziekte.  Je kan je lichaam maar zo lang bestrijden tot het zelf de strijd opgeeft...