We weten allemaal dat onze gezondheid goud waard is en dat
we ze niet met geld kunnen kopen. Het
komt er dus op aan ze zo goed mogelijk te bewaren, te ondersteunen of terug te
winnen. Toch blijkt dat niet iedereen
zich daar terdege van bewust is of er toch op zijn minst slordig mee omspringt.
In deze moderne tijden waarin alle informatie ad hoc ter
beschikking staat en we voor alles en nog wat het internet raadplegen en
allerlei forums nalezen, blijkt dat we meer willen weten over de nieuwe
smartphone of laptop die we willen kopen dan over onze gezondheid en hoe we
daar zelf voor een belangrijk deel de hand in hebben.
Wanneer we ziek zijn gaan we naar de dokter; hij schrijft
ons medicatie voor die we meestal, zonder verder bij na te denken, nemen.
We kijken niet op het internet, we raadplegen geen forums, we zijn
goedgelovig.
Goedgelovig? Hoezo?
We gaan er van uit dat geneesmiddelen
ons ook daadwerkelijk zullen genezen; is dit ook wel zo?
De overgrote meerderheid van klassieke medicijnen komt niet verder dan het onderdrukken van de
symptomen van je ziekte. Bij te veel
maagzuur krijg je een maagzuurremmer, bij hoofdpijn een pijnstiller, bij
ontstekingen een ontstekingsremmer. Ze
gaan dus je symptoom behandelen, niet je aandoening; hoe komt het dat je te
veel maagzuur produceert, waarom krijg je hoofdpijn of een ontsteking?
Het is toch de logica zelf dat deze zienswijze niet
klopt. Als ik bij regen een paraplu
krijg, word ik inderdaad niet meer nat maar het betekent niet dat het gestopt
is met regenen...
Men onderdrukt dus het symptoom.
De vele natuurdocumentaires die er op de televisie te zien
zijn hebben al zo vaak getoond dat de natuur zich niet laat onderdrukken. Telkens weer als de mens denkt de natuur
naar zijn hand te hebben gezet blijkt dat deze in alle heftigheid wraak
neemt. De natuur herstelt zijn eigen
evenwicht, wat daar ook voor nodig is.
Zo ook in onze microcosmos, ons lichaam. Als je ergens iets onderdrukt zoekt het
lichaam op termijn een andere uitweg, een andere manier om onze aandoening naar
buiten te brengen.
Wat doen we dan wanneer we ziek worden?
Als we symptoom onderdrukkende medicatie krijgen
voorgeschreven (lees: klassieke medicatie) kunnen we informeren of er
alternatieven mogelijk zijn. Uiteraard
moet je deze vraag stellen aan iemand die kennis heeft van 'alternatieve'
geneeswijzen; een klassiek geschoold arts die enkel klassieke Westerse
geneeskunde heeft gestudeerd kan uiteraard ook alleen vanuit die visie advies
geven. Je vraagt toch ook niet aan de
beenhouwer hoe je brood moet bakken, ook al werken ze beiden in de
voedingssector.
Wanneer ons lichaam ziek wordt wil dit zeggen dat de balans
zoek is. Ons natuurlijk afweermechanisme
faalt en dit kan verschillende oorzaken hebben, zowel fysieke als
mentaal-emotionele. Als we dus een
behandeling willen starten die ons 'geneest' , komt het er op aan om de balans
in ons systeem te herstellen. We moeten
dus de totaliteit in beschouwing nemen, niet enkele, schijnbaar op zichzelf
staande, symptomen.
In de praktijk blijken slechts 2 geneeswijzen deze
wetenschap te benutten: de klassieke homeopathie en de traditionele Chinese
geneeskunde. Zij bekijken ziekte in de
totale context van de mens en zoeken naar verbanden en oorzaken. Het is waarschijnlijk ook daarom dat deze
geneeswijzen zulke mooie resultaten boeken bij chronische ziekten, terwijl dit
voor de klassieke geneeskunde een steeds groter probleem blijkt te worden.
Van waar komen de problemen binnen de klassieke geneeskunde? De gezondheidssector is in steeds toenemende
mate een gevangene van de farmaceutische industrie. De 'geneesheer' en de farmaceutische
industrie maken beiden wel deel uit van ons gezondheidsbeleid doch ze dienen
verschillende heren. De geneesheer probeert
te genezen (daar gaan we toch nog altijd van uit) terwijl de farmaceutische
industrie probeert steeds meer winst te maken.
Erger nog: mocht de geneesheer er in slagen zijn patiënt weer gezond te
maken dan heeft de industrie een ernstig probleem; een bedrijf zonder klanten
gaat failliet... Vandaar ook de begrijpelijke tegenstand tegen de
natuurgeneeskunde.
Natuurlijke geneesmiddelen zijn er met de vleet, elke dag
worden er nog nieuwe geneeskrachtige planten ontdekt. Door het feit echter dat men geen patent kan
nemen op een plant of een natuurproduct is de industrie niet geïnteresseerd in
deze vorm van geneesmiddelen.
Ik ben er van overtuigd dat het hoog tijd wordt dat we als
patiënt mondiger en kritischer worden.
Je gaat naar een arts omdat je weer gezond wil worden dus herstel van de
balans moet de eerste prioriteit zijn.
Als de behandeling zich beperkt tot het onderdrukken van symptomen dan
is dat een foute oplossing. Het is deze
constante onderdrukking die verantwoordelijk is voor de explosie aan chronische
en auto-immuunziekten en niet te vergeten: kanker. In de natuurgeneeskunde is het een bekend
gezegde: 'Kanker is de laatste verwittiging'.
Als je op dat ogenblik niet beslist om het totaal anders te gaan
aanpakken, zijn alle kansen verkeken...
Moeten we de klassieke geneeskunde dan volledig
verbannen? Absoluut niet! Moderne technologieën en krachtige medicijnen
zijn in sommige gevallen levensreddend en we moeten ons gelukkig prijzen dat we
daarover kunnen beschikken. Het zal
echter een noodzaak worden dat de 'alternatieve' geneeswijzen worden
geïntegreerd in ons gezondheidssysteem zodat beide vormen van geneeskunde
complementair worden gebruikt en zodat de patiënt de vrije keuze krijgt om mee
te denken en te beslissen over de weg die voor hem opnieuw naar gezondheid kan
leiden.
Nog een lange weg te gaan vrees ik...