Zinloos geweld, extremisme, hooliganisme, enz... een
voorspelbare evolutie?
Ongeveer 250 jaar geleden wijdde een Duitse arts (*) zijn
hele leven aan het bestuderen van de zieke mens en hoe deze weer gezond kan
worden.
Tijdens zijn gedreven zoektocht kwam hij tot de bevinding
dat ziek zijn zich manifesteert op drie niveaus, drie fasen (deze waarneming
werd later ook op celniveau bevestigd).
Hij benoemde deze niveaus naar ziekten die hem destijds bekend waren en
waarvan de symptomen kenmerkend waren voor de verschillende fasen.
Het eerste niveau noemde hij Psora;
hier zien we het ontstaan van chronische ziekten waarbij het lichaam gebruik
maakt van zijn biologische afweermechanismen (koorts, ontsteking, enz...). Er is een functioneel probleem om stress het
hoofd te bieden, een gebrek, een tekort.
De tweede fase, Sycosis, ontstaat wanneer het systeem dit
gebrek gaat compenseren, maskeren. In
deze fase zien we vooral excessen, zowel op fysiek als op mentaal/emotioneel
niveau.
Tenslotte, bij niet adequate behandeling, komen we terecht
in de Syfilitische fase; de fase van destructie, afsterven.
De moderne Westerse geneeskunde is zich steeds meer gaan specialiseren op het
onderdrukken van symptomen. De meeste
geneesmiddelen verlossen ons van onze klachten, zolang we ze blijven nemen,
maar omdat er dus geen sprake is van echte 'genezing' gaat het lichaam op zoek
naar andere manieren om met het ziek-zijn om te gaan.
Deze wetenschap is echter niet enkel merkbaar op het vlak
van ziekte en gezondheid. De hele
maatschappij weerspiegelt de verschillende niveaus.
We zien de laatste decennia zeer duidelijk een verschuiving
naar Sycosis in onze maatschappij.
Excessen werden de nieuwe norm.
Alles moest groter en opvallender worden; sporten werden steeds
extremer; kicks werden alsmaar op roekelozer terrein gezocht. Er is een drang naar uiterlijk vertoon
(maskeren) die de waarheid bevattende kern steeds beter kan verstoppen.
Deze fase heeft echter ook zijn grenzen, zijn beperkingen...
Als Sycosis geen voldoening schenkt en er geen weg terug lijkt te zijn naar de
realiteit, naar de wereld achter 'het masker' dan kan het niet anders of een
verschuiving naar een dieper niveau vindt plaats. Dit keer wordt het een evolutie naar de
Syfilitische fase, de fase die gekenmerkt wordt door destructie wat in de
maatschappij zichtbaar wordt in de vorm van zinloos en extreem geweld,
aanslagen, extremisme, hooliganisme, enz...
Symptomen die we spijtig genoeg steeds vaker en steeds verspreider
terugvinden.
Op fysiek vlak zien we steeds meer destructieve
aandoeningen: Alzheimer, agressieve kankers, ALS, enz...
Is dit proces omkeerbaar?
Ongetwijfeld doch er zal een grootschalige omwenteling voor nodig zijn. Mensen zullen veel bewuster moeten gaan leven
(mindful); je eigen leven leiden via een pad dat je zelf kiest, zonder
opdringerige 'adviezen' die ons via alle mogelijke media worden
opgedrongen. Leven wie je bent zonder de
maskerades die bepalen of je al dan niet voldoet aan de normen die de
consumptiemaatschappij ons probeert op te leggen. Ook op vlak van gezondheid is een kentering
noodzakelijk al zal die keuze door het individu zelf moeten gemaakt worden;
overheden zijn immers te sterk verweven met hen die ons zo graag een ideaal
levensbeeld voorspiegelen.
We moeten leren symptomen van ziek-zijn, zowel lichamelijk
als mentaal/emotioneel, te (h)erkennen
als signalen die ons lichaam ons toont.
Deze waarschuwingen kunnen gebruikt worden om het fysieke en mentale
lichaam weer op het juiste spoor te zetten.
Voorwaarde is dat we de symptomen niet gaan onderdrukken maar dat we het
lichaam leren begrijpen en begeleiden naar een toestand van gezondheid. Het komt er dus op aan geneeswijzen te kiezen
die deze - holistische - strategie volgen: osteopathie, acupunctuur,
homeopathie,... Dit, gecombineerd met
een gezonde levensvisie, gestoeld op
eigen keuzes, ideeën en initiatieven ipv voorgekauwde, artificiële normen, kan
er toe leiden dat het proces gekeerd wordt en dat we het Syfilitische pad
kunnen inruilen voor een weg van communicatie, dialoog en interactie waar alle
individuen complementair kunnen zijn.
* Samuel Hahnemann (1755-1843)