De syfilitische wereld.

Zinloos geweld, extremisme, hooliganisme, enz... een voorspelbare evolutie?

Ongeveer 250 jaar geleden wijdde een Duitse arts (*) zijn hele leven aan het bestuderen van de zieke mens en hoe deze weer gezond kan worden.

Tijdens zijn gedreven zoektocht kwam hij tot de bevinding dat ziek zijn zich manifesteert op drie niveaus, drie fasen (deze waarneming werd later ook op celniveau bevestigd).  Hij benoemde deze niveaus naar ziekten die hem destijds bekend waren en waarvan de symptomen kenmerkend waren voor de verschillende  fasen. 

Het eerste niveau noemde hij Psora; hier zien we het ontstaan van chronische ziekten waarbij het lichaam gebruik maakt van zijn biologische afweermechanismen (koorts, ontsteking, enz...).  Er is een functioneel probleem om stress het hoofd te bieden, een gebrek, een tekort.

De tweede fase, Sycosis, ontstaat wanneer het systeem dit gebrek gaat compenseren, maskeren.  In deze fase zien we vooral excessen, zowel op fysiek als op mentaal/emotioneel niveau.

Tenslotte, bij niet adequate behandeling, komen we terecht in de Syfilitische fase; de fase van destructie, afsterven.

De moderne Westerse geneeskunde is  zich steeds meer gaan specialiseren op het onderdrukken van symptomen.  De meeste geneesmiddelen verlossen ons van onze klachten, zolang we ze blijven nemen, maar omdat er dus geen sprake is van echte 'genezing' gaat het lichaam op zoek naar andere manieren om met het ziek-zijn om te gaan.

Deze wetenschap is echter niet enkel merkbaar op het vlak van ziekte en gezondheid.  De hele maatschappij weerspiegelt de verschillende niveaus.

We zien de laatste decennia zeer duidelijk een verschuiving naar Sycosis in onze maatschappij.  Excessen werden de nieuwe norm.  Alles moest groter en opvallender worden; sporten werden steeds extremer; kicks werden alsmaar op roekelozer terrein gezocht.  Er is een drang naar uiterlijk vertoon (maskeren) die de waarheid bevattende kern steeds beter kan verstoppen.

Deze fase heeft echter ook zijn grenzen, zijn beperkingen... Als Sycosis geen voldoening schenkt en er geen weg terug lijkt te zijn naar de realiteit, naar de wereld achter 'het masker' dan kan het niet anders of een verschuiving naar een dieper niveau vindt plaats.  Dit keer wordt het een evolutie naar de Syfilitische fase, de fase die gekenmerkt wordt door destructie wat in de maatschappij zichtbaar wordt in de vorm van zinloos en extreem geweld, aanslagen, extremisme, hooliganisme, enz...  Symptomen die we spijtig genoeg steeds vaker en steeds verspreider terugvinden.

Op fysiek vlak zien we steeds meer destructieve aandoeningen: Alzheimer, agressieve kankers, ALS, enz...

Is dit proces omkeerbaar?  Ongetwijfeld doch er zal een grootschalige omwenteling voor nodig zijn.  Mensen zullen veel bewuster moeten gaan leven (mindful); je eigen leven leiden via een pad dat je zelf kiest, zonder opdringerige 'adviezen' die ons via alle mogelijke media worden opgedrongen.  Leven wie je bent zonder de maskerades die bepalen of je al dan niet voldoet aan de normen die de consumptiemaatschappij ons probeert op te leggen.   Ook op vlak van gezondheid is een kentering noodzakelijk al zal die keuze door het individu zelf moeten gemaakt worden; overheden zijn immers te sterk verweven met hen die ons zo graag een ideaal levensbeeld voorspiegelen.

We moeten leren symptomen van ziek-zijn, zowel lichamelijk als mentaal/emotioneel,  te (h)erkennen als signalen die ons lichaam ons toont.  Deze waarschuwingen kunnen gebruikt worden om het fysieke en mentale lichaam weer op het juiste spoor te zetten.  Voorwaarde is dat we de symptomen niet gaan onderdrukken maar dat we het lichaam leren begrijpen en begeleiden naar een toestand van gezondheid.  Het komt er dus op aan geneeswijzen te kiezen die deze - holistische - strategie volgen: osteopathie, acupunctuur, homeopathie,...  Dit, gecombineerd met een gezonde levensvisie, gestoeld  op eigen keuzes, ideeën en initiatieven ipv voorgekauwde, artificiële normen, kan er toe leiden dat het proces gekeerd wordt en dat we het Syfilitische pad kunnen inruilen voor een weg van communicatie, dialoog en interactie waar alle individuen complementair kunnen zijn.

* Samuel Hahnemann (1755-1843)