Ons lichaam is een mini ecosysteem. Het volledige functioneren wordt permanent
gemonitord en bijgestuurd waar nodig. Dit zelfregulerend vermogen probeert in alle
omstandigheden om de ultieme balans in het lichaam te bewaren, een toestand die
we homeostase noemen.
Om homeostase te behouden of te bereiken moeten er soms
maatregelen getroffen worden. Een gekend
voorbeeld is het feit dat we dorst krijgen wanneer het systeem vaststelt dat er
behoefte is aan extra vocht. De
gewaarwording: 'ik heb dorst' is dus een signaal van ons lichaam, een 'symptoom'.
Elke klacht, elk ongemak, elk symptoom is dus een gevolg van
het geactiveerde zelfregulerende systeem dat streeft naar homeostase; onze 'weerstand'
tegen onbalans.
Het komt er dus op aan om de werkzaamheden van die weerstand
te respecteren en te ondersteunen waar mogelijk. Het lichaam 'creëert' dorst als signaal voor
een tekort aan vocht dus gaan we drinken.
Niemand die er aan denkt om een manier te gaan zoeken om van het dorstig
gevoel verlost te raken zonder te drinken.
Zo ook met andere symptomen die het lichaam produceert. Een symptoom is het resultaat van de
weerstand die aan het werk is.
Het zelfregulerend vermogen beschikt over een aantal
mogelijke wegen om weer tot homeostase te komen. Het systeem zit echter zeer vernuftig in
mekaar; er wordt steeds naar een oplossing gezocht via de minst schadelijke
of minst lastige weg. Zo krijgen we bv
plotse diarree wanneer we iets verkeerd hebben gegeten; het lichaam creëert dus
een spoedprocedure om de toxines uit het lichaam te verwijderen. Zo kan het ook gebeuren dat iemand 'spontaan'
huiduitslag krijgt, dit is mogelijks een manier om ontgifting te stimuleren via
de huid.
Logisch dus dat het niet de bedoeling kan zijn dat wij deze
initiatieven van het lichaam gaan afremmen en blokkeren. Nochtans is het net dat wat heel vaak
gebeurt. We smeren een zalfje om de
huiduitslag te doen verdwijnen; we nemen een pilletje om de diarree zo vlug
mogelijk te stoppen... En vaak doen die
pilletjes ook wat we er van verwachten.
Dit wil echter zeggen dat we het lichaam verplichten om een tweede
poging te ondernemen ofwel om het te proberen via een andere weg. Vanuit de wetenschap dat het systeem altijd
op zoek gaat naar de minst schadelijke weg om tot een oplossing te komen, zal
het nu dus een alternatieve weg gaan zoeken, een moeilijkere weg, meer
belastend, minder onschadelijk. Zo zien
we vaak, als de huid als uitscheidingsorgaan wordt geblokkeerd, het lichaam
heil gaat zoeken bij de longen als uitscheidingsorgaan; astma is vaak een gevolg...
Hoe eenvoudig en logisch dit ook allemaal is, toch blijkt de
moderne medische wetenschap zich niet te gedragen naar dit model. Integendeel.
Bijna alle medicijnen die vandaag op de markt zijn werden ontwikkeld om
een of andere klacht (symptoom) te bestrijden, te doen verdwijnen. In concreto wil dit zeggen dat er continu een
aanval wordt gepleegd op ons zelfregulerend systeem. Telkens opnieuw verplichten we het lichaam
zijn probleem op een ander niveau te gaan verwerken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we een
spectaculaire stijging vaststellen van het aantal auto-immuunziekten, kankers,
psychosen, Alzheimers, enz... De
problematiek wordt zo nijpend dat zelfs moderne medici de toekomst somber gaan
inzien. Hoe meer de medische wereld zich
gaat opdelen in nieuwe specialisaties en nieuwe subwetenschappen, hoe groter
het probleem schijnt te worden. Er zit
nochtans een logica in die perfect biologisch/fysiologisch te verklaren is.
Zoals steeds: de natuur is een uitgebalanceerd systeem dat
zelfcontrolerend en zelfherstellend is.
Het komt er dus op aan dit systeem te gaan ondersteunen ipv tegen
te werken. Wanneer we ongemakken merken
moeten we begrijpen dat het lichaam ons iets wil vertellen; het is een foute
keuze om het monddood te maken (de symptomen te bestrijden) doch we moeten met
het systeem in dialoog gaan. We
moeten de krachten bundelen en samen werken aan de oplossing: het herstel van
de homeostase.
Homeopathie, osteopathie en acupunctuur zijn systemen
die alle werken via de ondersteuning van het zelfregulerend vermogen van het
lichaam. Zij gaan, ieder op zijn manier,
een exacte, ondersteunende impuls geven aan het lichaam; een impuls die de
weerstand in het lichaam gaat versterken, gaat begeleiden, rekening houdend met
de volledige mens in al zijn aspecten: fysiek, mentaal, psychisch,
emotioneel. De keuze voor zulke aanpak
is dan ook de enige mogelijkheid om het tij te kunnen keren, om mensen stap
voor stap weer gezonder te kunnen maken, om de strijd tegen het toenemende
aantal degeneratieve ziekten te kunnen winnen.
Alles begint echter bij inzicht. Zie de logica van het zelfregulerend systeem;
neem het op voor je eigen lichaam; wees kritisch en mondig bij de keuze van
eventuele behandelmethoden bij ziekte.
Je kan je lichaam maar zo lang bestrijden tot het zelf de strijd
opgeeft...
2 opmerkingen:
ja deze uiteenzetting is inderdaad heel logisch en begrijpelijk en zeker een betere methode om ons lichaam zichzelf te laten herstellen.
Goed geschreven!
Een reactie posten